Inne biuletyny Dlatego

      Nr 3-4 (147-148) 11 marca 2004

   Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego miedzy nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Łk 16,19-26

   W tym roku dzielimy się życzeniami, jakie zostały nadesłane na adres KIK od naszych Biskupów:

... kontemplacja oblicza Chrystusa nie może się zatrzymać na wizerunku ukrzyżowanego.
CHRYSTUS JEST ZMARTWYCHWSTAŁY!...
Właśnie w Chrystusa zmartwychwstałego wpatruje się dzisiaj Kościół...
W dwa tysiące lat po tych wydarzeniach Kościół przyzywa je tak, jak gdyby dokonały się dzisiaj. (NMI 28)
Życzę, by Chrystus zmartwychwstały oświecał, umacniał i wypełniał sobą nasze "dziś i jutro". Szczęść Boże!
Wielkanoc 2002 abp DAMIAN ZIMOŃ Metropolita Katowicki

"Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!" J 20,19
Drodzy Państwo!
Radosnych Śwąt Wielkanocnych pełnych nadziei w zwycięstwo Chrystusa Zmartwychwstałego, który jednoczy, prowadzi i obdarza swoim światłem tych wszystkich, którzy budują pokój każdego dnia.
Z serdecznymi życzeniami paschalnymi
Warszawa, Wielkanoc 2002 r. + Piotr Libera sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski

Niech fakt, że Jezus po swej męce i śmierci zmartwychwstał, będzie zawsze źródłem nadziei na nasze zmartwychwstanie i życie wieczne z Bogiem. Życzę wielu łask Zmartwychwstałego na każdy dzień, zapewniam o pamięci modlitewnej podczas Rezurekcji i z serca na codzienność błogosławię -
Olsztyn - Wielkanoc 2002 r. + Edmund Piszcz Arcybiskup Metropolita Warmiński

   W.P. Prof. Henryk Mikołaj Górecki
   Szanowny Panie Profesorze,
   Dzień 70. urodzin Pana Profesora jest okazją nie tylko do złożenia serdecznych życzeń i gratulacji, ale także do wyrażenia wdzięczności za wszelkie owoce talentu i twórczych wysiłków, jakimi obdarzył Pan w swoim czasie polska kulturę i naukę. Dziękujemy dziś za wspaniałe dzieła artystycznej pracy - cennej tym bardziej, że popartej autentycznym świadectwem chrześcijańskiego życia.
   Ze wzruszeniem wspominam chwile ubogacone muzyką kompozycji Pana Profesora, dzieł dostarczających głębokich przeżyć religijnych i estetycznych. Dziękuję za dedykowany mi Psalm Beatus vir, a także wykonany z okazji mojej pielgrzymki do Ojczyzny utwór Totus Tuus i za inne wielkie dzieła. W czytelny sposób wyraził Pan w nich całe bogactwo polskiej duchowości i tradycji, a równocześnie przez artystyczne piękno zdołał Pan nadać im wymiar uniwersalny. Stanowią one cenny wkład polskiej kultury w dzieło budowania tożsamości Europy, podkreślając jej chrześcijański wymiar. Wyrażam głęboką nadzieję, że nakreśloną w ten sposób drogą podążać będą także pokolenia uczniów Pana Profesora.
W modlitwie polecam Bożej Opatrzności dalsze lata życia i pracy twórczej Pana Profesora. Życzę zdrowia, wiele radości i wszelkiej pomyślności. Z serca błogosławię Panu i całej Jego Rodzinie.

   Z wywiadu z Arcybiskupem Józefem Michalikiem w "Gościu Niedzielnym" z 28 III 2004 str. 16:
   Nie można działać w niezgodzie ze swoją hierarchią wartości. I ta hierarchia wygląda następująco: pozwolić, żeby Pan Bóg był obecny w naszym życiu prywatnym, ale i społecznym, publicznym; mieć zawsze przed oczami drugiego człowieka i nie zasłaniać go sobą; mieć dystans do siebie - zauważyć innych, ale też i to, że dobro, które dokonuje się wokół nas, bardzo często jest jakąś lekcją odwagi. Wystarczy nie przeszkadzać ludziom być mądrymi i dobrymi, uczynnymi, a tam gdzie trzeba bronić hierarchii wartości - nie unikać tego.
   Z wywiadu z Arcybiskupem Józefem Michalikiem w Niedzieli z 4 IV 2004 str. 12:
   Chrześcijanin nie powinien zapominać o Panu Bogu i myślę, że to pierwsze wielkie przesłanie ważne jest i dziś. ... Warto też zauważyć, że nie chodzi tu tylko o pasywne bycie w strukturach Unii. Chodzi o obecność twórczą, na miarę naszego bogatego dziedzictwa historycznego. I to jest chyba główne przesłanie Jana Pawła II. Jak ta nasza obecność będzie wyglądała, okaże się niebawem - zobaczymy, kogo wybierzemy do Parlamentu Europejskiego. Potrudźmy się więc, aby znaleźć ludzi odpowiedzialnych, uczciwych, twórczych. ... Owszem, trzeba pogłębiać katolicyzm ludowy, trzeba pogłębiać wiarę każdego z nas, ale nie można od niej odchodzić. Natomiast szukać trzeba tych, którzy są poza Kościołem, należy tworzyć elity formacji i dialogu. Niekoniecznie jednak biegać za głosicielami "nowinek" pastoralnych czy teologicznych. ... Według najlepszej woli będę się starał służyć swoim czasem, refleksją, rozeznaniem sytuacji, w której nam, wspólnie z każdym człowiekiem, wierzącym i niewierzącym, uczciwie pracującym i kochającym nasz naród i Ojczyznę, wypadło żyć. Będę próbował być otwarty na całą rzeczywistość Kościoła na naszej ziemi.

   Ks. dr Jerzy Pawlik, mgr Czesław Rymer i dr Andrzej Różanowicz zwrócili się do władz miasta Katowice o uczczenie miejsca męczeńskiej śmierci dr med. Andrzeja Mielęckiego, radnego miasta Katowice. Zamordowali go bestialsko w centrum miasta bojówkarze niemieccy, gdy niósł pomoc rannym. Konającego doktora niemieccy oprawcy ciągnęli za nogi ulicą Szkolną tak, że uderzał głową o bruk ulicy i wrzucili do Rawy. Winnych mordu nigdy nie pociągnięto do odpowiedzialności.

   Prof. dr hab. Michał Kleber
   Minister Nauki
   Ul. Wspólna 1/3
   00-529 Warszawa 53
   Klub Inteligencji Katolickiej w Katowicach domaga się, aby nie wprowadzać do polskiego prawa zmian, które pozwoliłyby na powoływanie do życia ludzkich embrionów w celu pozyskiwania zarodkowych komórek macierzystych, a w szczególności nie dopuszczenie możliwości prowadzenia i finansowania badań nad ludzkimi zarodkowymi komórkami macierzystymi.
   W pełni popieramy stanowisko Rady Stałej i Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski w sprawie "Zarodkowych komórek macierzystych" z 27 lutego 2004 r.
   Prosimy o informację o podjętych działaniach w tej sprawie.
   Z poważaniem
   Prezes Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach
   Dr Antoni Winiarski
   Katowice, 5 marca 2004 r.

   Stanowisko
   Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach w sprawie Konstytucji Europejskiej
   Klub Inteligencji Katolickiej w Katowicach uważa, że w Konstytucji Unii Europejskiej powinny być zapisane wartości chrześcijańskie, na których przez wieki była budowana Europa. Wpływ chrześcijaństwa na kulturę europejską był i jest dominujący. Wśród widomych znaków chrześcijańskiego dziedzictwa Europy są liczne świątynie, a także krzyże przydrożne i na cmentarzach. Krzyż wpisał się mocno w kulturę, sięgając nawet takich dziedzin jak flagi czy odznaczenia państwowe. Ojciec Święty Jan Paweł II stwierdził, że "Zrąb tożsamości europejskiej zbudowany jest na chrześcijaństwie". Odejście od wartości chrześcijańskich zaowocowało w Europie serią nieszczęść spowodowanych przez totalitaryzmy. Warto o tym pamiętać podczas dyskusji nad Konstytucją Unii Europejskiej.
   Prezes Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach
   Dr Antoni Winiarski
   Katowice, 5 marca 2004 r.

   Rada Porozumienia Klubów Inteligencji Katolickiej na zebraniu 6 marca 2004 r. w Warszawie przyjęła stanowiska:
1) W sprawie zapisu o wartościach chrześcijańskich,
2) W sprawie "zarodkowych komórek macierzystych",
podpisane przez Adama Banaszkiewicza Przewodniczącego Rady Porozumienia KIK i Stanisława Latka Sekretarza Rady Porozumienia.
   Treść ich została opublikowana w Niedzieli z 21 marca 2004, str. 25.
   W Gliwickim Gościu Niedzielnym z 21 marca 2004 r. na str. 24 jest informacja o poparciu przez KIK w Katowicach stanowiska Rady Stałej i Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski w sprawie "Zarodkowych komórek macierzystych" i stanowisku KIK w Katowicach w sprawie Konstytucji Europejskiej.
   W Naszej Polsce z 16 marca 2004 na str. 3 pod tytułem "Europa jest chrześcijańska" ukazała się informacja o stanowisku przyjętym przez Radę Porozumienia KIK i podpisanym przez Adama Banaszkiewicza Przewodniczącego Rady Porozumienia KIK i Stanisława Latka Sekretarza Rady Porozumienia. Pod tym samym tytułem została też zamieszczona informacja o trzech stanowiskach KIK w Katowicach, które publikujemy wyżej.
   Byłem ciekawy, czy w innych tygodnikach, które mniej lub bardziej regularnie czytam, znajdę choćby wzmiankę. Nie znalazłem informacji w następujących tygodnikach (podaję alfabetycznie):
Gazeta Polska - 17 III 2004,
Głos - 20 III 2004,
Najwyższy Czas - 20 III 2004,
NOWA Myśl Polska - 21 III 2004,
Tygodnik Powszechny - 21 III 2004,
Tygodnik Solidarność - 19 III 2004,
Źródło - 21 III 2004.
   Jeśli ktoś z Państwa znalazł jakąkolwiek informację (oprócz wyżej wymienionych) w prasie o stanowiskach Rady Porozumienia KIK lub KIK w Katowicach, proszę o przysłanie kserokopii tej informacji na mój adres domowy: Stanisław Waluś, ul. Andromedy 2 m 2, 44-117 Gliwice.

   Sługa Boży o. Euzebiusz Józef Huchracki urodził się w Katowicach dnia 15 października 1885 r. Na chrzcie świętym otrzymał imię Józef. Rodzice jego Piotr i Stanisława Bonczkowska pochodzili z Wielkopolski. Ojciec ze Śremu, a matka z Belęcina k/ Siemowa. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Katowicach. Tam też rozpoczął naukę w gimnazjum, lecz na skutek wykrycia jego przynależności do tajnej polskiej organizacji młodzieżowej został z niego usunięty. Przeniósł się wtedy do Wrocławia, gdzie obudziło się w nim powołanie do stanu duchownego. Uzyskawszy maturę postanowił wstąpić do zakonu franciszkańskiego i zostać kapłanem. Zgłosił się do Braci mniejszych - Franciszkanów we Wrocławiu-Karłowicach i został przyjęty. Nowicjat rozpoczął 7 IV 1906 r. i otrzymał imię zakonne: Euzebiusz. Ukończył 6 - letnie studia filozoficzno-teologiczne w zakonnym Wyższym Seminarium we Wrocławiu-Karłowicach. Uroczyste śluby zakonne złożył 16 IV 1910 r. Święcenia kapłańskie przyjął 21 VI 1913 r. z rąk metropolity wrocławskiego, księdza kardynała Jerzego Koppa. Prymicje odbyły się w nowo wybudowanym, kościele franciszkańskim (dzisiaj Bazylice Mniejszej) w Katowicach-Panewnikach. Były to pierwsze prymicje w kościele panewnickim. Powołany do Wermachtu na kapelana wojskowego, całą kampanię wojenną odbył w habicie franciszkańskim. Został odznaczony "Żelaznym Krzyżem" II klasy.
   Po wojnie z prowincji zakonnej pw. św. Jadwigi przeniósł się do komisariatu poznańskiego - od 1929 r. prowincji - dziś pw. Wniebowzięcia NMP w Polsce z siedzibą w Katowicach-Panewnikach. Dnia 16 VI 1938 r. o. Euzebiusz, przez przełożonych zakonnych został mianowany przełożonym klasztoru w Miejskiej Górce na Goruszkach k/ Rawicza. Dnia 1 kwietnia 1941 r. nastąpiła likwidacja klasztoru na Goruszkach i oddanie go na rzecz III Rzeszy na cele więziennictwa w Rawiczu. Zakonników bito, żądano od nich pisemnego wyrzeczenia się wiary w Chrystusa i porzucenia życia zakonnego. Ojciec Euzebiusz oraz dwaj bracia Bonawentura i Hugolin pojechali do klasztoru w Lubiniu. Dnia 6 października 1941 r. nastąpiła likwidacja klasztoru w Lubiniu. W tym dniu po internowanych księży diecezjalnych oraz zakonnych przyjechało gestapo i zawiozło ich do Poznania, na Fort VII, a następnie 30 października 1941 r. księża zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Dachau. W marcu 1942 r. przeprowadzono - jak zwykle każdego roku - selekcję wśród więźniów na zdrowych, zdolnych do pracy i na inwalidów. Tych ostatnich jako element nieproduktywny skazano na śmierć przez otrucie gazem w komorze gazowej w Hartheim, albo też w autach wyposażonych w takie komory lub w krematorium w Dachau. O. Euzebiusz cierpiąc na serce, został zaliczony do inwalidów. W nocy z 5/6 maja 1942 r. w transporcie inwalidów zginął zagazowany śmiercią męczeńską - śmiercią bohaterską! Sługa Boży Euzebiusz żył 56 lat, z tego 36 lat w zakonie i 29 lat w kapłaństwie. Ostatnie słowa, jakie wypowiedział do współwięźnia br. Hugolina żegnając się z nim, brzmiały: Trzeba się na wszystko zgodzić, co Bóg da.... Z Bogiem!
   Świadectwo życia i droga męczeństwa Sługi Bożego o. Euzebiusza nie może być zapomniana. Jest on dla dzisiejszego człowieka pięknym przykładem wytrwałości aż do końca w przeciwnościach i cierpieniach tak fizycznych jak i duchowych. Jego męczeństwo jest uwieńczeniem pięknego życia poświeconego Bogu i Kościołowi Świętemu.
   Święci, Błogosławieni i Słudzy Boży to szczególni "Przyjaciele Boga" i przez ich wstawiennictwo możemy wypraszać wiele potrzebnych łask. Prosząc Boga o rychłą beatyfikację o. Euzebiusz Huchrackiego, trzeba nam wierzyć iż, ten który za życia nie opuścił potrzebujących, czyni to dalej wstawiając się za nami.

   Około trzydzieści lat temu prawie co tydzień uczestniczyłem w spotkaniach Duszpasterstwa Akademickiego w Gliwicach słuchając wykładów z etyki ks. Herberta Hlubka. Szkoda, że zostały spisane tylko w notatkach słuchaczy.
   Ucieszyłem się bardzo, gdy wziąłem do ręki książkę Dariusza Zalewskiego, którą polecam zainteresowanym wychowaniem dzieci, młodzieży i również samego siebie. Składa się ona z 27 krótkich rozdziałów. Wymienię kilkanaście z nich: o celu wychowania, katolicki fundament wychowania, rozwaga, podejmowanie decyzji, patriotyzm, wdzięczność, posłuszeństwo, prawdomówność, hojność, czystość, pokora, pracowitość, skromność w ubiorze, wielkoduszność, odwaga cywilna, ... Książka została wydana przez wydawnictwo:
   Fundacja Servire Veritati Instytut Edukacji Narodowej ul. 3 Maja 22/9; 20-078 Lublin tel./fax. (0-81) 743 75 15 e-mail: ien@ien.pl http://www.ien.pl
   Książkę "Wychować człowieka szlachetnego" - Dariusza Zalewskiego można pożyczyć w bibliotece naszego KIK.

   Praca, definiowana jako stałe wykonywanie płatnych czynności w określonym czasie oraz w określonym miejscu, jest wartością wysoko cenioną przez ludzi, wyznaczającą poziom ich egzystencji i stanowi normalny i powszechny sposób zapewniania środków do życia. Praca ludzka rozumiana jest jako realizacja powołania człowieka, udział w stwórczym dziele Boga, a przez to jako droga do świętości oraz służba społeczeństwu i sposób zdobywania środków do życia. Praca stanowi dla człowieka dobrodziejstwo i jest fundamentalnym prawem osoby, a także jednym z jej podstawowych obowiązków (List społeczny Konferencji Episkopatu Polski, W trosce o nowąkulturę życia i pracy, 30.10.2001).
Praca człowieka rozpatrywana jest przede wszystkim na poziomie materialnym, jako główne źródło zaspokojenia potrzeb związanych z codzienną egzystencją, jednak ma ona również charakter duchowy i stanowi czynnik umożliwiający rozwój człowieka, co podkreślał Jan Paweł II w słowach skierowanych do bezrobotnych w Hobart (Australia, 27.XI.1986): "Pracę widzimy jako współpracę ze Stworzycielem i jako warunek osobistego rozwoju każdego człowieka. Każda osoba ludzka ma prawo do posiadania pracy".
   Niestety coraz większa liczba osób narażona zostaje na deprywację wielu potrzeb, które do tej pory były zaspokajane, bezpośrednio lub pośrednio, przez wykonywaną pracę. W sytuacji, gdy osoba wykazuje chęć podjęcia pracy, lecz w wyniku braku możliwości zatrudnienia, nie może jej podjąć, pojawia się zjawisko bezrobocia.
Według nauki społecznej Kościoła bezrobocie oznacza "brak miejsc pracy dla podmiotów do niej zdolnych" i jest ono "przeciwieństwem właściwej i poprawnej sytuacji" (LE, n.18).
   Negatywne skutki braku pracy narastają wraz z przedłużającym się czasem pozostawania bez zatrudnienia. Przyczyniają się do zaburzeń w rozwoju emocjonalnym i społecznym, powodować mogą odczuwanie lęku o własną egzystencję, a także zmianę obrazu własnej osoby, polegającą przede wszystkim na obniżeniu poczucia własnej wartości, zmniejszeniu wiary w siebie, jak również poczuciu utraty możliwości działania.
Nieudane próby szukania miejsca zatrudnienia, pogłębiająca się bezradność oraz bezczynność powodują, że ta właśnie grupa osób narażona jest na podejmowanie zachowań patologicznych, popadanie w alkoholizm, narkomanię, czy wchodzenie na drogę przestępczą.
Napotykając na sytuację zagrożenia równowagi między człowiekiem a otoczeniem, jaką niewątpliwie jest sytuacja braku pracy, podmiot podejmuje działania zaradcze aby przywrócić pożądany stan. Aktywność zaradcza bezrobotnych przejawia się w intensywności poszukiwania przez nich zatrudnienia, przejawianiu mobilności zawodowej oraz przestrzennej, a także gotowości do poszerzania bądź zmiany kwalifikacji.
   Ważnym czynnikiem w przezwyciężeniu trudnej sytuacji jest stosunek osoby bezrobotnej do pracy jako wartości. Motywacji do szukania pracy dostarczać powinna praca, nie tylko ze względu na gratyfikację finansową, ale przede wszystkim ze względu na swój społeczny i podmiotowy wymiar. Warto pamiętać, że zjawisko bezrobocia jest problemem społecznym, dlatego też dążenie do jego rozwiązania powinna się również angażować pracująca część społeczeństwa.
   Podkreśla tę kwestię Jan Paweł II w słowach: "Nie mogę uwierzyć, by współczesna ludzkość, zdolna do tak wspaniałych osiągnięć naukowych i technicznych, nie była w stanie - na drodze twórczego wysiłku inspirowanego przez samą solidarność, która łączy wszystkich ludzi - znaleźć słusznych i skutecznych rozwiązań dla problemu tak istotnie ludzkiego, jakim jest zatrudnienie", (Przemówienie podczas 68 Sesji Międzynarodowej Organizacji Pracy, Genewa 1982 r., n.12).

   W dniu 8 kwietnia 2003 r. zasnął w Panu mgr inż. Jerzy Korczowski. Pogrzeb odbył się 12 kwietnia na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach, poprzedzony Mszą Św. w kościele O.O. Redemptorystów. Odszedł nagle. Chorował na serce, ostatnio jednak pełen był optymizmu i planów na najbliższą przyszłość. Jego drogę życiową cechowały ideały środowiska, w którym wzrastał - dom rodzinny i szkoła, była to głęboka wiara, patriotyzm i konsekwencja w obronie tych ideałów.
Urodził się 20 listopada 1920 r. w Bełżycach, w woj. lubelskim. W Rzeszowie ukończył liceum matematyczno-fizyczne. Egzamin dojrzałości zdał w maju 1939 r.
   Już w pierwszym roku okupacji niemieckiej, 1 maja 1940 r. został aresztowany wraz ze starszym Bratem, w grupie kilkudziesięciu osób, głównie młodzieży z Rzeszowa. Po śledztwie, trwającym blisko półtora miesiąca, w Rzeszowie i w Tarnowie, został wysłany pierwszym transportem więźniów politycznych do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Tu, nosząc numer obozowy 625, przeżył wyniszczającą pracę fizyczną przy transporcie ciężarów, zimno i głód, wymyślne poniżające traktowanie więźniów, wreszcie długotrwałe "leczenie" uszkodzonego na skutek pobicia, ropiejącego kolana.
Zwolniony, powrócił do domu w Rzeszowie w połowie października 1941 r.
   Obszerną relację z tej katorgi złożył w Dziale Dokumentacji Archiwalnej Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
Po okresie około roku, koniecznym ze względów bezpieczeństwa nawiązał kontakt z Podziemiem. 15 października 1942 r. został zaprzysiężony jako żołnierz AK i przybrał pseudonim "Braw". Jest to skrót imienia Ojca, o którego śmierci w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen właśnie przyszła wiadomość.
   Będąc prawie inwalidą, Jerzy nie mógł wykonywać zadań bojowych, ale - pracując w Urzędzie Melioracyjnym jako kreślarz, mając dostęp służbowy do niemieckich map sztabowych, wykonywał ich kopie dla potrzeb AK. Wypełniał też inne zadania, np. sporządzał raporty o ruchach transportów wojskowych jadących na Wschód, czy kolportaż prasy konspiracyjnej.
   Po wojnie osiadł w Gliwicach. W czerwcu 1945 r. zaczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej, na I semestrze w Krakowie, a następnie w Gliwicach. W 1951 r. uzyskał dyplom magistra inżyniera. W tym też roku, po uzyskaniu dyplomu, został powołany do służby wojskowej i skierowany do pracy w Przedstawicielstwie Wojskowym przy Zakładach Cegielskiego w Poznaniu, gdzie awansował do stopnia kapitana. W 1951 r. zawarł też związek małżeński. W 1959 r., zwolniony z wojska, został kierownikiem rozbudowy elektrowni Poznań. Wobec wygasania w owym czasie energetycznych zadań inwestycyjnych na tamtym terenie, przeniósł się na Śląsk. W Gliwicach przyjął stanowisko zastępcy głównego mechanika w KWK Sośnica. Następnie w latach 1958-1981 pracował jako starszy projektant, a potem kierownik pracowni cieplnej w BSiPE "Energoprojekt". Był też wykładowcą Politechniki Śląskiej, działał aktywnie w Związku Zawodowym Energetyków.
   W 1991 r. wstąpił w szeregi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Gliwicach i włączył się aktywnie do działalności Sekcji Socjalnej gliwickiego oddziału. Jerzy Korczowski otrzymał następujące odznaczenia: Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Oświęcimski, Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny", Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, "Weteran Walk o Niepodległość", wyróżnienie za pracę w Światowym Związku Żołnierzy AK.

   Na wszystkie pielgrzymki zapraszamy członków Klubu, ich rodziny oraz sympatyków KIK. Zapisy: w godzinach dyżurów oraz telefonicznie u Jana Mikosa (2544060) i Antoniego Winiarskiego (2557112, 359 1198 - Elba, Korsyka, Sardynia).
1 - 9.05.2004. Medżugorje, Kahlenberg, Wiedeń, Tichalin, Makarska, Split, Ołomuniec. Koszt 100 euro + 460 zł.
14 - 16.05.2004. Zawada, Leżajsk, Kalwaria Pacławska, Tuchów. Koszt 120 zł.
22.05.2004. Pielgrzymka Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich do Rybnika. Pielgrzymka KIK do Matki Bożej Boguckiej została z przyczyn od nas niezależnych przeniesiona na Dzień Papieski w październiku.
25 - 29.05.2004. LITWA. Sejny, Wilno, Troki, Kowno, Niepokalanów. Koszt 85 euro + 235 zł.
5.06.2004. Pielgrzymka Klubów Inteligencji Katolickiej na Jasną Górę.
5 - 6.06.2004. Święty Krzyż, Kodeń, Ostrów Lubelski, Wąwolnica. Koszt 130 zł, bez wyżywienia 95 zł.
12.06.2004. Góra Św. Anny, Opole. Koszt 35 zł.
19.06.2004. Płoki, Czerna, Trzebinia. Koszt 27 zł.
10 - 24.07.2004. Elba, Sardynia, Korsyka. Koszt: 950 euro.
28.08.2004. Rychwałd, Maków Podhalański, Ludźmierz. Koszt 40 zł.
24 - 26.09.2004. Gietrzwałd, Święta Lipka, Stoczek Warmiński. Koszt 195 zł, bez wyżywienia 145 zł.
2 - 3.10.2004. Głogówek, Bardo Śląskie, Wambierzyce, Międzygórze, Kłodzko. Koszt 130 zł, bez wyżywienia 95 zł.

Kwiecień: Ogólna: Aby zabiegano o solidne przygotowanie kandydatów do świeceń i o stałą formację diakonów i kapłanów.
Misyjna: Aby posłanie "ad gentes" stało się we wspólnocie chrześcijańskiej przedmiotem refleksji oraz by pobudzało do zaangażowania.
Maj: Ogólna: Aby rodzina, oparta na małżeństwie zawartym miedzy mężczyzną i kobietą, była uznawana za podstawową komórkę społeczeństwa. Misyjna: Aby dzięki wstawiennictwu Matki Bożej Eucharystia była dla katolików sercem i duszą działalności misyjnej.

Kwiecień: Za Kościół w Polsce, aby nieustannie odnawiał się głosząc Dobrą Nowinę wszystkim potrzebującym.

   W czwartek 3 czerwca 2004 r. o godz. 17.00 w siedzibie KIK w Katowicach odbędzie się dyskusja panelowa na temat wyborów do Parlamentu Europejskiego.